پایان تنهایی رمانی است خانوادگی و در عین حال داستانی است دربارهٔ عشق ودوست داشتن. راوی داستان با مرور خاطرات و وقایعی که زندگی او و خانواده‌اش را تحت تأثیر قرار داده روایتی پرکشش، تکاندهنده و تأثیرگذار خلق میکند. قدرت بیان و نگاه انسانی نویسنده به قضایا، در عین داشتن زبانی ساده و قابل فهم برای همه، و خلق شخصیت‌های به یادماندنی از ویژگی‌های درخور توجه اوست.
این کتاب جزو آثار تقدیرشده و پرمخاطب ادبیات آلمان بوده و نظر منتقدان و اهل ادب را به خود جلب کرده است.
سه هفته، بی وقفه، در فهرست ده کتاب پرفروش‌ آلمان

ویرجینیا گرگ شده است. او می‌غرد و زوزه می‌کشد و کارهای عجیب و غریب میکند. همه از دست رفتارهای او ناراحتند. وَنِسا خواهر ویرجینیا برای خوشحالی او دست به هر کاری می‌زند؛ اما هیچ‌چیز حال ویرجینیا را خوب نمی‌کند. ویرجینیا در تخیلش به دنبال سرزمین چیزهای خوب می‌گردد. ونسا سرزمین چیزهای خوب را به شکل باغی بسیار زیبا به‏‌همراه تاب و نردبان، روی دیوار اتاق‌خواب می‌کشد. ویرجینیا با دیدن این تصویرها به‌طور شگفت‌انگیزی متحول می‌شود و خود را به دست نقاشی خیالی خواهرش می‌سپارد…

قلم مکلیر، پرمایه و زیباست و این اثر، گذشته از نگارش هنرمندانه‌اش، هنر را به‌عنوان یک راهکار پیش پای کودکان می‌گذارد. ایزابل آرسنالت، خلاقانه و دل‌چسب، دنیای درون کودک را با تغییر ظاهریاش نشان می‌دهد. ویرجینیا روی تختش با گوش‌های گرگی‌اش که از بالش بیرون زده است، دیده می‌شود. حال بد و ناامیدکننده‏‌ی او، در جریانی از سایه‌های درهم و برهم منعکس می‌شود.

«ویرجینیا گرگ می‌شود» داستانی نشاط‌بخش و مناسب برای مخاطبان در همه‌ی سن و سال‌هاست که بر پایه‌ی ارتباط نویسنده‌ی معروف، ویرجینیا وولف با خواهر نقاشش، ونسا بل، نوشته شده است. این کتاب جوایز بسیاری کسب کرده است که از میان آنها می‏‌توان به جایزه‌ی گاورنر جنرالز سال ۲۰۱۲ و فهرست افتخار دفتر بین‏‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) اشاره کرد.

پانزده سال از داستان سرگذشت ندیمه می‌گذرد. چه بر سر آفرود آمده؟ کودکانی که از گیلیاد گریختند حالا چه می‌کنند؟ چه کسی حرف می‌زند؟ سه زن... سه شاهد.

آن‌ها روایت‌گر اتفاقاتی‌اند که در وصیت‌ها رخ می‌دهد. سه نفر که در سه نمای مختلف همزمان حرف می‌زنند، به احساسات خود اعتراف می‌کنند، وقایع را روایت می‌کنند و ما را با خود روی آب‌های سرد کانادا پیش می‌برند.

مارگارت اتوود سرگذشت ندیمه را در رمان وصیت‌ها ادامه می‌دهد. وصیت‌هایی که شاید آخرین مدرکی باشد که از گیلیاد باقی خواهد ماند.

رمان با این جمله آغاز می‌شود: «این جا فقط مجسمۀ مرده‌ها را می‌سازند، اما من هنوز زنده‌ام و مجسمه‌ام را ساخته‌اند. همین الانش هم سنگ شده‌ام.»