شیمی آلی در تمام زندگی ما وجود دارد. واکنش و بر هم کنش مولکول های آلی امکان دیدن، بوییدن، و غلبه بر ترس را به ما می دهند. شیمی آلی فنجانی از قهوه مورد علاقه ماست که کافئین موجود در آن ما را بیدار نگه می دارد. شیمی آلی، مولکول هایی برای درمان بیماری ها، دفع آفت های کشاورزی، و تمیز کردن لباس ها در اختیار ما قرار می دهد. کنجکاوی در مورد حیات و موجودات زنده مستلزم داشتن درک بنیادی از شیمی آلی است.
اساس شیمی آلی به میانه سده هیجدهم میلادی بر می گردد، هنگامی که کیمیاگران به تفاوت های تبیین ناپذیر بین ترکیبات به دست آمده از موجودات زنده و ترکیبات حاصل از کانی ها توجه کردند. استخراج و خالص سازی ترکیبات حاصل از گیاهان و جانوران پر دردسر بود. حتی پس از خالص سازی نیز کار کردن با آن ها دشوار بود و خیلی آسان تر از ترکیبات معدنی دستخوش تجزیه می شدند. توربرن برگمن، شیمی دان سوئدی، نخستین دانشمندی بود که در سال ۱۷۷۰م به این تفاوت ترکیبات "آلى" و "معدنی" توجه کرد و واژه های شیمی آلی را برای اشاره به شیمی ترکیبات حاصل از اندامگان زنده به کار گرفت.